Yalanın Gölgesinde Yeşeren

Bir gün batımı ki, rengi solmuş vicdanların,
Ne umut var içinde, ne de bir tutam yarın.
Doğruluk, bir hayal olmuş, uzak bir diyar sanki,
Her sözde bir yalan, her bakışta bir saki.
İnançlar sarsılmış, değerler yere serilmiş,
Gözlerdeki ışıltı, çoktan kararmış, silinmiş.
Bir maske takmış herkes, saklar gerçek yüzünü,
Yalanın gölgesinde arar kendi özünü.
Ama bilmez ki insan, hakikat güneşi doğar,
O karanlık örtüyü bir anda yırtar, boğar.
Gerçekler ortaya çıkar, saklanmaz elbet asla,
Yalanın saltanatı yıkılır, en sonunda.
Yeniden yeşerir umut, doğrulukla beslenir,
Vicdanlar arınır, kalpler yeniden sevinir.
Bir fidan filizlenir, yalanın gölgesinde bile,
Doğruluğun ışığıyla büyür, gelişir, ilerler yine.