Ahmet Arif aşkına yemin ederim, inanmayın artık hiçbir söze.
Yüzünde nur, dilinde bal, kalbinde bir kuyu gizler her yüz.
Sevda dedikleri, bir hesap kitap, bir çıkar yolu arama telaşı.
Gözler yalan söyler, eller yabancı, ruhlar çoktan sürgün edilmiş.
Aşk bir maskara, oynar durur sahnede, alkışlar sahte, gözyaşları kirli.
İnanmayın dostlarım, inanmayın bu çağın sevda türkülerine.
Yürekler paslanmış, sözler tükenmiş, geriye sadece bir enkaz kalmış.
Yalanlar büyüyor, umutlar küçülüyor her gün.
Aşk bir mülteci, kaçıyor kendi yurdundan.
Kimse duymuyor feryadını, kimse anlamıyor derdini.
Bir yalan daha ekleniyor, sevda defterine.
Aşkın adı değişmiş, resmi silinmiş.
Yalan çağı geldi, aşk bitti dostlarım.
Bir zamanlar sevda vardı, şimdi sadece bir gölge var.
Bir zamanlar umut vardı, şimdi sadece bir çaresizlik var.
Yalanlar büyüyor, sevdalar ölüyor.
Ahmet Arif aşkına yemin ederim, inanmayın artık hiçbir söze.
Yalan çağı geldi, sevda bitti dostlarım.
Yürekler kan ağlıyor, kimse duymuyor.
Sevda bir hayal oldu, yalanlar gerçek.
Bir yanıt yazın