Yakamozlu Veda

Akşam çökerken içimde bir telaş başlar
Sanki bir sır saklıdır şehrin ışıklarında
Yarım kalmış bir melodi mırıldanır rüzgar
Unutulmuş bir aşkın hayaleti dolaşır
Gözlerim takılır uzaklardaki bir yıldıza
Yüreğimde bir sızı, anılar canlanır
O eski heyecan, o ilk bakış, o ilk söz
Şimdi hepsi birer gölge, birer yalan
Yakamoz vurur denize, hüzünle dans eder
Sessizce veda ederim geçmişe
Bir tren düdüğü yırtar gecenin perdesini
Uzaklara giden bir yolcunun yalnızlığı
Belki de bir umut arar, belki de bir kaçış
Her vagon bir hikaye, her yolcu bir sır
Benim hikayem de burada son bulur
Gözlerim kapanır, bir rüya başlar
Yine sen varsın, yine o eski aşk
Ama bir sabah uyanırım, her şey değişir
Gerçek acımasızdır, hayaller yıkılır
Yine akşam olur, yine aynı telaş başlar
Ama artık alıştım, kabullendim her şeyi
Sadece bir veda kaldı, bir yakamozlu veda
Sonsuzluğa uğurlarım seni, içimde saklarım
O eski heyecanı, o ilk aşkı, o ilk sözü