Kendine sürgün, bir ömür böyle mi geçer?
Aynada kaybolan suret, kime emanet?
Yol uzun, yoldaş yalnızlık, keder.
Bir gölge misali, yaşanır hayat,
Her gülüş sahte, her gözyaşı kayıt.
Umut bir serap, uzakta hep bayat,
Dostluk bir yalan, gönül çok bayat.
Ne bir el uzanır, ne bir ses duyar,
Yürek yangın yeri, küller savrulur.
Sevgi bir hatıra, çoktan unutulur,
Aşk bir hikaye, sonu hep hüzün olur.
Ve dünya döner, kayıtsızca unutulur.
Zaman bir nehir, akıp gider durmadan,
Geride kalan pişmanlık, bir ömür boyu.
Yüzlerde maskeler, saklanan yalanlar,
Kimse bilmez içimde kopan fırtınalar,
Belki bir gün biter bu yabancılaşma,
Belki bir el uzanır, dağıtır karanlığı,
Ama şimdilik, yazgı bu, yalnızlık benimle.
Yabancılaşma Yazgısı
Bir yanıt yazın