Yabancılaşan Ruhlar

Bir günah işledik, sevmek diyerek.
Yasak bahçelerde solduk beraber.
Aşkın zehri içimizde bir nehir,
Akarken kanımızda, bir hicret.
Yüreğimizde yalan bir umut,
Vuslatı bekledik, boş yere.
Şimdi ayrı yollarda kaybolmuşuz,
Bir zamanlar tek olan ruhlarımız.
Gözlerde biriken o eski nemiz,
Yabancı bir seste yankılanan sesimiz,
Kırık dökük bir hikaye olmuşuz,
Unutulmuş bir şarkı, bir tebessüm.
Rüzgarla savrulan birer yaprak gibi.
Pişmanlık mı bu, yoksa bir kader mi?
Aşkın bedeli ağır ödenir mi?
Bir zamanlar tutkuyla yanan tenler,
Şimdi buz gibi, soğuk ve hissiz.
Yalnızlık sarmış dört bir yanımızı,
Vuslat bir hayal, çok uzaklarda.
Kabuk bağlamayan yaralar,
Ayrılık, içimizde kanayan.
Unutmak mı çare, bilmem ki.


Yorumlar

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir