Vurgunmuyum?

Gönlüm bir yangın yeri, duman tütüyor içimde,
Aşk mı, alışkanlık mı, bilmem, bir şeyler eziyor beni.
Her sözü bir ok gibi, kalbime saplanıyor derinden,
Gözleri bir deniz ki, boğuluyorum bakışlarında,
Kendimi kaybediyorum, onun yanında, onunla,
Bu nasıl bir sevda, anlamıyorum, çözemiyorum,
Vurgunmuyum? Vurgun değil miyim? Bilemiyorum.
Aklıma düşüyor gülüşü, içim ısınıyor birden,
Sonra bir soğukluk çöküyor, sanki buz kesiliyorum,
O benim için ne düşünüyor, merak ediyorum hep,
Sanki bir sınavdayım, sürekli bir çaba içindeyim,
Kendimi ona beğendirmeye mi çalışıyorum, neyim?
Beni anlar mı, acaba?
Beni sever mi, sahiden?
Söyleyemem ki…
Böylesine karmaşık duygular içinde,
Yolumu kaybetmiş gibiyim, şaşkınım,
Bir umut ışığı arıyorum, karanlıkta,
Belki de bu sadece bir yanılgıdır, kim bilir?
Yoksa ben sadece,
Kendimi mi kandırıyorum?
Boşuna mı çabalıyorum?
Anlayamıyorum.