Vicdan Sancısı

Sevmek ne çetrefilli şeymiş
Ayrılıklar anlattılar bana
En başta kendim
Yalanlarla ördüğüm duvarlar örerek önüme…
Onlar susturdular beni çocukluğumdan
Kendimi aklayıp yoluma devam edeyim diye…
Bu öyle bir ikiyüzlülüktür ki
Hem cellat olacaksın, hem kurban…
Ve ruhumun karasına yazdığım o tövbe değil,
pişmanlık…
Ayrılıklar doğurdular beni feryat ederek
Yine onlar öldürecekler beni vicdandan
Sessizce…


Yorumlar

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir