Gönül dergâhı bomboş, sevda yelleri ıssız,
Vicdan suskun, kalplerde yankılanan bir sessizlik.
Aşkın en saf hali bile kirlenmiş, bulanık sular,
Nefsin çığlıkları yükselir, ruhlar hapsolmuş duvarlar.
Hakikat perdesi yırtılmış, yalanlar saltanat kurmuş,
İnsanlık vicdanını yitirmiş, karanlığa demir atmış.
Gönül gözü kör olmuş, görmez hakikati,
Menfaat girdabında savrulur insaniyet.
Umutsuzluk çökmüş, her yanı kaplamış sis,
Sevgi tohumları yeşermez, toprak çoraklaşmış.
Vicdan pusulası bozulmuş, yolunu kaybetmiş.
Ey insanlık, uyan artık gafletten,
Vicdanını dinle, bul doğru yolu.
Sevgiyle yeşert kalpleri yeniden,
Aydınlat karanlığı, ol umut ışığı.
Vicdan Pusulası
Bir yanıt yazın