gece çöktü
sesler yok
hatıralar yoldaşım
ya bu şehirde bir ışık olsun
yahut bir sis gibi
sarıverecek yalnızlığım
avucumda eski umutlar kırılıp kalmışım
binalar silüetler odamda gibi
ay ışığı soluk ve puslu
işte yan yana yürüdüğümüz tenha sokaklar
aykırı bir şarkı uzak bir barda
kırmızı neonlarıyla şehir sanki bir rüya
havada egzoz dumanı
ve küflü kokular
sesler yok
hatıralar kararıyor
ben yine kayboluyorum
binalar silinmiş
gece çöktü
Uykusuz Şehir
Bir yanıt yazın