Kent bitti, cebimdeki umutlar da kayıp
hatırlanacak ne kaldı bu geceden
yazılmamış neler vardı bir zamanlar
belki bir şarkı mırıldanırız caddeye karşı
bakışlarını unutan bir yabancı düşer
Sükunet bir aynaydı ve geleceğe bakan
yalnızlıklar gördük bu bekleyişimizde
kaçış kendimize dönüştüğünde bir sürgündeydik
sesimiz yankılandı unutulmuş sokaklarda
bütün çıkışlar labirentlere bağlandı
Yağmur ruhu dinlendirsin ruh soğuk sözlerimizi
ve anıları düşünelim biz, eski sevdaları
susarsak sabah olur ve yine ışık parlar
durursak gülümsemeler kaybolur buralarda
kim anlar yorgun kalpteki fısıltıları
Bir sessizliğe dalıyorum bir de anılara
ay doğup bir gölge oluyor ellerinde sanki
ve ancak yeni bir anlamı oluyor hayatın
düşüncelerden sızan bu karanlık melodi
güneşin dokunuşuyla uyanıyor hatıralar
Düşüncelerindi diye düşünüyorum geçmişimizi
anladıkça dağılan rüzgardı düşüncelerin
ve nedense aklıma geliyor aynı soru
-Huzuru bulamıyorsam nasıl değiştiririm
kendimi, seni ve bütün dünyayı
Bir yanıt yazın