Uykudan Arta Kalan

Bir soluk daha, bir anlık heves,
Uykudan arta kalan bir gölgeyim,
Gecenin koynunda kaybolan ses.
Bir rüya gördüm, yalan mı gerçek mi,
Kalbimde bir sızı, dinmez mi geçmez mi,
Yoksa bir serap mı, gözlerim mi yanılır,
Zamandan çalınan bir nefes.
Bilinç bir nehir, akar durmadan,
Kıyısında beklerim, yorgun ve bitkin,
Yazgım çizilmiş, kaderim saklı sandıktan.
Bir umut ışığı, parlar uzakta,
Yolumu aydınlatır, düşlerimle birlikte,
Yürürüm karanlıkta, korkuyla karışık,
Hayat bir sınav, geçilecek zorlu handan.
Sessizlik çöker,
Her şey anlamsızlaşır,
Yine de yaşarım.
Bir fısıltı duyarım, içimden gelen,
“Vazgeçme sakın,” der, “devam et yoluna.”
Belki bir gün aydınlanır karanlık dehliz,
Belki bir anlam bulur, bunca çaba,
Kim bilir, belki de her şey boşa.