Yüzleşirken aynayla her sabah
Yorgun düşlerimin izini sürerim,
Ve en derinden sustuktan sonra
Modern zamanların türküsünü söylerim kendime.
Saat dokuz ofisleri ekranlardan
Sanal gülümsemeler yolluyorlar,
Tükenmişliği soruyorlar, tükenmişlik,
Bir şehrin neon ışıkları gibi bir şey.
Hiçbir dayanağım yok akıp giden hayattan başka,
Keşke sadece bununla iyileşseydim.
Bir demlik çay yeterdi belki.
Uyku Borcu
Bir yanıt yazın