Hafifçe fısıldar mısın
o sükûtu
kalbin en ücra
köşesinde biriken
pişmanlığa
dindirir mi
bir vakit unutuş
yorgunluğunu
yüzüne düşen her çizgi
bir veda busesi gibi
süzülürken geçmişten
sakla içindeki
yüzleşmeyi
ki affediş bir gün
belki yeşerir.
Unutuş İzi
Bir yanıt yazın