Unutulmuş Oyun Parkı

Salıncaklar pas içinde, sessizce sallanır,
Bir zamanlar yankılanan kahkahalar kayıp.
Toprakta solmuş renkler, bir düş gibi anılır,
Çocuksu neşenin izleri, zamana yenik.
Tahterevalli bir başına, dengesini yitirmiş,
Salıncak ipi kopmuş, rüzgarda inler durur.
Kaydırak paslanmış, bir anı gibi sinmiş,
Her köşede eski bir oyunun hüznü okunur.
Kim bilir kaç çocuk güldü koştu burada,
Şimdi sadece otlar yeşeriyor hoyratça.
Belki bir gün dönerler, kim bilir ne zaman?
Eski anılar canlanır belki yeniden,
Unutulmuş oyun parkı yeniden şenlenir.