Unutulmuş Müzeler

Sessiz koridorlarda bir adam
Bakır heykel.
Bir kadın uzakta,
Aradığı şey ne belli değil,
Bir gölge duvarda.
Hiç dokunulabilir mi bu donuk yüz,
Asırlık bir taş?
Soğuk bir mermer yığın.
Hiç yeri miydi sormak nedenini
Bu loş ışık altında.
Senden önce birisi tarihe dokundu,
Kırıldı sessizlik.
Yorgun adımlardan yankılar çok geç diner;
Şimdi sıra sende yalnız,
Ne tuhaf!
Olsa bari benzeri hislerle yabancı,
Sendekini hissetmiş
Birkaç ruh.
Işıktasın kayboluyorsun,
Karanlıkta silik.
Gördün,
Bittiğine şaşkın,
Anlamadan;
Hatıralar gibi düşer önümüze
Yansıma.
Gördün işte yerde
Tozlu vitrinler gibi soluk,
Avuçlarda unutulmuş geçmişin.
Büyürken çatlak ince yüzeyde,
Yeniden eğildin!