Unutulmuş Bir Melodi

Ben bir hüzündür tutturmuşum, ah ne derin
Hüzünlü şarkılar dinleyip efkarlanıyorum, ne hoş
Gönlüme sinmiyorsa şehrin gürültüsü
Biraz hüzün ekliyorum, sessizleşiyor
Anılar canlanıyor içimde
Bana sorarsanız aylardan Kasım’dayız
Günlerden Hüzün Pazarıdır
Odur beni böyle melankolik eden
Onun kokusu sinmiş eski kitaplara
Onun gözleridir rüyalarımda gördüğüm
Gece karanlığında onun fısıltısı
Başka sevinci getirmeyin bana, bozulurum
Hüzün’ü sevecekseniz buyurun, anlatabilirsiniz
Bir çay da sizinle içeriz hüzünlü
İki satır konuşuruz
Onu siz de hissedersiniz benim gibi
Ama sakın hüzün’ü benden almayın
Alın en parlak neşelerinizi size vereyim
Ben hüzün’ü düşünürüm, ısınırım
İki kere adını mırıldanırım, ruhum doyar
Yokluk da bir şey mi
Sensizlik kadar değil
—
ŞİİR BAŞLIĞI
Eksik Bir Tebessüm
ŞİİR GÖVDESİ
Ben bir özlem’dir sarmışım, ah ne yoğun
Özlemli mektuplar yazıp avunuyorum, ne garip
İçime sinmiyorsa zamanın akışı
Biraz özlem katıyorum, yavaşlıyor
Hatıralar beliriyor gözümde
Bana sorarsanız çağlardan Geçmiş’teyiz
Günlerden Özlem Cumasıdır
Odur beni böyle diri tutan
Onun silueti kazınmış zihnime
Onun gülüşüdür resimlerde sakladığım
Güneş batımında onun hayali
Başka yüzleri anmayın yanımda, darılırım
Özlem’i anacaksanız ne âlâ, dinleyebilirsiniz
Bir kahve de sizinle içeriz özlemli
İki kelam ederiz
Onu siz de tanırsınız belki bir zaman
Ama asla özlem’i unutturmayın bana
Alın en yeni aşklarınızı size bağışlayım
Ben özlem’i yaşarım, güçlenirim
Üç kere adını fısıldarım, kalbim atar
Yalnızlık da bir şey mi
Unutulmak kadar değil