Umutsuzluk Çeşmesi

Sessizliğin boğucu bir melankolisi vardır
Anılar, kırık dökük hayaller gibi
duvarlarda asılı
bu şehir kadar
kimsesizim.
Hüzün akıyor gecenin kanatlarından,
avuçlarımda
unutulmuş bir veda busesi
karanlıkta sana doğru uzanmış düşlerim,
kalbim, bir umut kırıntısı arıyor umutsuzca;
yoksun.
Yalnızlık bir deniz, derinlerde kaybolurum,
Sesin, bir fısıltı gibi
uzaklarda çınlar.
bu akşam sensizliğin
acımasızlığıyla yüzleşirim.
Gözyaşlarım bir nehir, yanaklarımdan süzülür,
Hatıralar, birer birer
geçmişin karanlığına gömülür.
Bu gece sensizliğin
kederiyle sarhoş olurum.