Umutsuz Pencere

Şehir bir sis perdesi, ruhumsa yorgun bir ney,
Geçmişin izleri silinmiyor, bu nasıl bir şey?
Her köşe bir anı, her sokak bir hüzün demeti,
Gelecek karanlık, sanki kayıp bir cenneti.
Yüzümde maskeler, içimde bin bir çığlık,
Aynalar yabancı, sanki ben değilim artık.
Kalabalıklar içinde yalnızlığım derinleşir,
Umut bir serap gibi, gözlerimde belirir.
Beklemek boşuna, biliyorum gelmeyecek o gün,
Yine de inanmak istiyorum, içimde bir düğüm.
Sükunet arıyorum, bu gürültüde nafile,
Yıldızlar sönük, gece desen kederle kaim.
Buhranımla baş başa, yine bir sabah olacak,
Belki o zaman umut, kalbime bir tohum atacak.