Umutsuz Bekleyiş

Aklın devraldığı
bir karmaşık döngüdür arzu
tutulur zihninin labirentlerinde
ve asılır düşlerine mahzun mahzun
Yollar uzamıştır artık
ya da çıkmazdasındır
Anımsa
Bir yabancı gibi durmaktadır
düş kırıklığı denilen şey
hevesin sönüverir aniden
kalbin yorulabilir
Sessizliğin bile bir feryattır
ya da çağrısıdır kendine
Anımsa
Her anısı pişmanlıkla dolu
bir unutuş filmine döner günler
ve her akşam ‘hoşça kal umut’
‘hoşça kal bekleyiş’
diyerek veda edersin hayallere
Ama zaman affetmeyecektir seni
Anımsa
Üstelik takvimi yoktur sabrın
hiçbir vakit de dolmayacaktır
Hayallerin solgun izi
yüzü buruşuk kimsesiz bir mektuptur özlem
ya da unutulmuş bir anıdır sadece
hepsi bu kadar
Anımsa