Umut Taciri

Kadehimi doldurmadan
ne bir sevdayı yaşayabildim
ne de susturabildim içimdeki sesi
ama karşıma çıkınca
darılmadım hiç hayal kırıklığına
Şans diyorlar buna şimdi
bilmiyorum oysa
her oyunda olmalı mı hile
her düşüşte nedense
bulamıyorum merdiveni
hay dilimi
kara talihim soksun; kader
Pilot olmak isterdim
gecenin karanlığında
eski bir radyo programcısı
gibi konuşan
boş meydanlarda
bir rüzgar hafifliğiyle dönüp
duran uçaklara
Bohem bir ressam fısıldıyor kulağıma
ve gökdelenleri göstererek
vazgeç artık diyor özlemekten
beton yığını bu şehirde
yaşanacak tek yer
elbette en tepedeki
şu küçük bulut
Ressam olsa da dedem
duvar boyamasını beceremem
beni yalnızca sen anlarsın
tuvalin karanlığından gelsin
diye fırçaların
bir anlık karıştığı renklere
takılıp kalan annem