Şafak söker, dağılır yavaşça gece,
Beton binalar arasında bir umut ışığı.
Kalabalık geçer, kimse fark etmez,
Bir serçe kanadında saklı mucizeyi.
Koşturmaca, telaş, bitmeyen işler,
Ruh dinlenmez, sevgi unutulur.
Bir an durulur, gökyüzüne bakılırsa eğer,
Belki bir gülümseme belirir dudakta,
Yabancı bir melodi duyulur uzakta.
Aşk yeniden doğar, küllerinden,
Bir bakış yeter, kalbi ısıtmaya.
Ve anlar insan, her şeye rağmen,
Şafakta bir umut, her yeni günde.
Mucize içimizde saklıdır derinde.
Umut Sızar
Bir yanıt yazın