Umut Sendromu

Aşkın küflü raflarında
bir yalanı cilalıyor,
kayıp bir yüzü arıyor,
modern zamanın yorgun âşığı.
Gözleri bulanık aynalarda,
sahte gülüşler biriktiriyor,
gerçeğin acı tadını,
ucuz şarap misali yudumluyor.
Sessiz bir çığlık,
duvarlara çarpıp dağılıyor,
yalnızlığın soğuk nefesi.
Yapayalnız bir kalabalıkta,
umut kırıntıları topluyor,
bir mucize bekler gibi,
yeni bir güne uyanıyor.