Yine sessizce, inançla beklediler,
Şafak sökene dek umudu ördüler,
Yılgınlığın üstüne sabırla yürüdüler.
Yüreklerde büyüyen fidan,
Yeşerdi sızlayan vicdandan,
Ve bir güneş gibi tuttuğu dallarıyla,
Aydınlattı körleşmiş karanlığı,
Geleceğe umutla baktılar.
Umut Nöbeti
Bir yanıt yazın