Sessizliğin yankısıdır şimdi her an.
Bir boşluk büyür içimde derinden,
Yokluğunun solgun iziyle.
Yüzler tanıdık ama bir o kadar yabancı,
Kalabalıklar arasında yalnızlığın resmi.
Bir dokunuş ararım, ruhuma değsin,
Sahte gülüşlerin ardında gerçek bir ses.
Gözlerim uzaklara dalar, bir umut ışığına,
Kaybolmuş benliğimi bulma çabasıyla,
Yeniden doğuşun şarkısını söyler gibi.
Uçurum Çiçekleri
Bir yanıt yazın