Tuzak Yollar

Aşkın girdabına düştüm âvâre,
Yol bilmez divâne döndüm şaşkına.
Gönül bir ummana, ben bir damla su,
Kayboldum izlerde, yoktu bir nişan.
Her köşe başında bir yeni tuzak,
Kurtulmak mümkün mü, bu kara yazıdan?
Gönül bir han oldu, gelip geçen çok,
Kimisi yâre sardı, kimisi yaktı.
Her bir yüz bir maske, her söz bir yalan,
Hakikati ararken düştüm tuzağa.
Kendimi kaybettim, bir labirentte,
Çıkış yolu yok mu, bu karanlıkta?
Nefesim daraldı, her adım bir azap.
Yollar uzar gider, sonu gelmez hiç,
Gönlümde bir feryat, kimse duymaz mı?
Tutunacak dalım yok, yalnızım artık,
Bu çile bitecek mi, söyleyin bana.
Ey gönül, dayan biraz,
Belki bir ışık doğar,
Tuzak yollar biter.