Tutunamayanlar Hüznü

Ey gönlümün yası!
Yine bir ayrılık türküsü
Her seste aynı boşluğu anlatır
Çaresizlik
Bakma yorgun ellerimle tutunduğuma
Sen bir hayal oluyorsun bazen
Bazen bir şarkı
Radyoda çalınan
Sen bir anı oluyorsun bazen
Ansızın zihnime dolan
Sen bir eski fotoğraf oluyorsun bazen
Yüzü silinmeye başlayan
Herkes unutuyor sanki beni
Sözlerim boğazımda düğümleniyor
Ve kanıyor en derin yerimden
Anılarım siliniyor
Zihnimden
Yalnızlığımla baş başayım çoğu zaman
Kendimle
Bazen o bile aramıyor
Asıl beklendiğinde gelmeyen
Bir misafir gibi
Umutlarım kırılıyor sonra
Başka bahara saklanacakmış gibi yapıyor
Solgun yapraklarımın çaresizliğine
Ellerimde hatıralar birikiyor
Eskimiş bir defterden
Herkes kaçıyor sanki benden
Uğradıklarında anlıyorum
Görmezden geliyorlar
Yol kısa vakit yetmiyor sanki bana
Aceleyle kalbimi kırıp gidiyorlar
Ağzımda acı bir tat bırakıyorlar
İçin için bir burukluk
İçin bu kayıplar içten içe
Kanamanız için
Herkes anlasın istedim beni
Suç işledim duygularıma
Mahkum edildim yalnızlığa
Kimseyi sevemedim derinden
Suç işledim kayıtlara geçti
Geçti gitti bir ömrün
Bilinmez kaç acısı
Azaptır ey gönlüm
Çekilir içimden
Tez elden hazırlanır fermanım
Kendini ele veren dualar
Konuşacak sözüm yoktur ey gönlüm
Dert ortağım yalnızlık içindedir
Yüreğine bir süre dokunulmayacaktır
Kendisi kederli bir yalnızlıkta