Tükeniş

I
Biliyorum, yorgun düşer insan,
Savrulurken anılar dünden bugüne,
Yitik umutlar taşırken.
II
Biliyorum, kolay değil direnmek,
Her yeni gün bir eski yara açarken,
Gözler uzaklara dalıp giderken sessizce,
Yüreğin derinliklerinde bir fırtına eserken,
Yüzünde sahte bir tebessüm belirirken.
III
Biliyorum, kolay değil ayakta kalmak,
Hayat bir labirent gibi döner durur,
Her köşe başında bir hayal kırıklığı bekler,
Yollar karanlık, puslu ve belirsizdir çoğu zaman,
Yine de bir ışık ararsın umutla,
Kaybolmuş neşeni, coşkunu bulmak istersin,
Yaşama tutunmak için bir sebep ararsın.
IV
Biliyorum, kolay değil unutmak,
Geçmişin izleri silinmez derinden,
Acılar tortu gibi çöker yüreğe,
Yüzleşmek zordur, kaçmak çare değil,
Belki de kabullenmek gerekir her şeyi olduğu gibi,
Tükenişin bile bir başlangıç olduğunu bilerek,
Yeni bir umuda yelken açmak için.


Yorumlar

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir