Törenin Yükü

Ağıdım göklere çizildi kaldı
Düğünüm bir anda yaslara daldı
Yüreğim bin parçaya bölündü sandı
Yüzümde sahte bir tebessüm kaldı
Bu töre ne biçim yük böyle bana
Kaderim yazılmış daha doğmadan
Alın yazım kara,gülmeyi bilmez
Gözlerimdeki nem kurumaz dinmez
İçimde feryatlar kimseler duymaz
Sanki bir mezarda çürüyor canım
Ne yapsam bu acı gitmez inanmam
Görenekmiş, geleneğe uymam gerek
Bedenim burada ruhum firarda
Sevdam bir yangın közde kararda
Gözyaşım dökülür her bir kararda
Ne varsa bende alıp götürseler
Yine de bu acı dinmez bilirim
Töreler acımasız, neylesem ki ben?
Bir umut beklerken,uçurumdayım
Ellerim bağlı,çaresiz ağlarım
Ben artık yaşamam,sadece yanarım
Ölüm bile çare değil anladım
Bu yükü taşımak benim kaderim
Töreye baş eğdim, tükendim gayrı
Sessizce feryat ettim duyan olmadı
Gözyaşım sel oldu, kimse silmedi
İçimde bir fırtına asla dinmedi
Ah bu töreler, canımı aldı
Sevdamı gömdüm toprağa derin
Ben artık yokum, sadece bir isim