Tenha Tramvay Durağı

Biliyorum yersiz telaşım
Ama bekliyorum işte,
Gelmez belki bugün hiç
O bildik ses.
Usanır da belki
Köşedeki
Lambanın titrek ışığından,
Bir adım geri çekilir
Belli etmeden.
Kasvetli bir tramvay durağı
Sağı bekleyiş, solu ayrılık,
Ortası boş bir umut,
Yatağıdır yalnızların
Bilhassa geç saatte.
Paslı demirlerin önünde
Yıpranmış taşlar çepeçevre,
Yer yer ilanlar asılmış,
Durağa sinmiş sessizlik
Sanki bir sır saklamış.
Ah, yorgun ruhum,
Gelene bakar elbet.
Durağın ilerisi karanlık sokak
Duvarlara yazılmış isimler
Yıkık dökük bir bina yanda
Hayallere karışmış anılar
Umutsuz bir bekleyiş.
O soğuk taşlara
Ben çökerim bitkin düşmüş,
Kaybolmuş gözüm içimde
Kendi ayakta hayallerim.