Tenha İz

kaçışım kendime bir nevi
bir anka, bir gölge
unutuş ve yangın
kül ve zaman
sabır ve itiraf arasında
ağzım yalanlarla dolu
susayan dürüst dilenciler
için dumanlar tütüyor içimde
iyi niyetli bir hain dinleniyor
yazdıklarımın ve ruhumun
kıyısında
kendimden gizli bir sığınağım artık
saklanıyorum
içimdeki boş oda boyunca
kaç ruhluyum bu düşüşün sonunda
bir şimşek, bir fırtına
acı ve veda


Yorumlar

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir