Suskunum

düşlerim asılı kaldı
cam kırıklarıyla dolu bir gökyüzü
sanki hiç doğmamış güneş
her sabah aynı yüz
aynı telaşlar aynı koşturmaca
bir yabancı gibi süzülürüm
kalabalıklar içinden
kaybolmuş bir melodi
mırıldanır dururum
ne kadar uzağa gitsem
sessizliğin çığlığıdır bu
derinlerde saklanan
sözcükler düğümlenir boğazımda
bir fısıltı kadar yakın
bir hayalet kadar uzak
yalnızlığın rengi
griye çalan bir umutsuzluk
yüzüme yansır
gözlerimde biriken yaşlar
bir deniz olup taşar
bir duadır belki içimdeki
bir yakarış bir arayış
nereye gitsem
bir labirent gibi döner dururum
kendi içimde
kimseye anlatamam