Umutsuz bekleyiş, yorar insanı
Sessiz feryatlar yükselir derinden
Görünmez duvarlar örülür çevrene
Çaresiz kalır, haykıramazsın
Kaderine razı mı gelmeli?
Özgürlük türküsü söylenir uzaklarda
Kanat çırpan kuşlar, umudu taşır mı?
Yüreğin prangaları çözülür mü bir gün?
Sessizlik bozulur, yankılanır mı sesin?
Yoksa kabullenmek mi tek çıkar yol?
Sonsuz bir teslimiyet mi bu?
Hayaller tükenir, gerçekler acıtır
Düşler kırılır, umutlar solar
Yine de bir ışık arar gözler
Belki bir mucize olur ansızın
Yeniden doğar umut, küllerinden.
Suskun Çığlıklar
Bir yanıt yazın