Yüzümde biriken aynalar kırıldıkça
artıyor suretin yalan katmanı
kimsesiz bir orman oluyor içim
her düşen yaprakta bir pişmanlık
Eskiyor her bakış
yeni bir hüzün doğuruyor
maskeler düşüyor bir bir
Evrimin kıyısında bekliyorum
gerçeğin izini sürerek
yeni bir benlik doğsun diye içimde
Suretler Çağıldarken
Bir yanıt yazın