Çekilmez bir derviş oldum yine:
imansız, şaşkın, kayıp.
Bir bakıyorsun ki
gözyaşı döker gibi, göğe yalvarır gibi bugün dua ediyorum,
sonra bir de bakıyorsun ki
dilimde küfür gibi asi bir isyan
sabahtan akşama kadar sessizce oturuyorum ertesi gün.
Ve beni kahrediyor büsbütün
kendime karşı duyduğum acıma
ve öfke…
Çekilmez bir derviş oldum yine:
imansız, şaşkın, kayıp.
Yine her seferki gibi çaresizim.
Neden yok,
varması da anlamsız.
Bu ettiğim yakarış boş
felaket.
Fakat elimde değil
senden şüpheleniyorum
beni bağışla…
Bir yanıt yazın