Sükûnetin Dansı

Ruhum bir derya, kabullenmiş sükûtu;
Ne fırtına ister, ne bir deli rüzgar;
Teslimiyet denen o dingin limanda,
Bulmuş huzurunu, eylemez artık figan.
Bir zamanlar coşkun, asi bir nehirken,
Şimdi usul usul akan bir dereyim;
Kabullenmiş akıbeti, bu sükûneti severim.
Yüzleştim benliğimle, aynada gördüm;
Kendime yabancı, yorgun bir sureti.
Anladım ki direnç boşuna bir çabaymış,
Hayatın akışına bırakmak gerekmiş gemiyi.
Belki de bu teslimiyet, yeni bir başlangıçtır;
Bilinmez denizlere açılacak bir kapıdır.
Kaderime razıyım, her ne sunarsa sunsun;
Ne bir şikayetim var, ne bir sitemim;
Yeter ki içimdeki bu sükûnet bozulmasın;
Bu dinginlik benim en kıymetli hazinem.
Kabullenmek, dirençten daha güçlü bir silahtır;
Teslimiyet, ruhun en güzel dansıdır;
Artık biliyorum, en doğru yol budur.