Bir telaş
Birikir içimde,
Vermez ki alasın huzura
Huzur sensiz değil.
Birden dağılır rüzgarla
Aydınlanır her yer.
Bir diriliş başlar bedenimde
Her şeyin anlam kazandığı an.
Düş mü bu, inanılmaz
Ulaşılmaz an mı?
Tam bana göre, dingin
Sükunet gibi var mı?
Nedir seni boğan bu ses
Yok hayatta dert.
Güçlü
Böyle daha gerçek.
Yaşamışım boşuna
Anılar ne ki?
Çılgınca dalsam da rüyaya
Kalacak ne vardı sanki?
Gülüşler seslenir, derinden, sıcak:
– Gel bize, uyan, gel!
Alışmanla bırakman bir olur,
Böyle daha güzel.
Yalnızlık seslenir, yapayalnız, sessiz:
– Hadi gel, dinlenirsin!
Bütün yalnızlıklardan kaçınırsın,
Dinlenmek şöyle dursun.
Bir yanıt yazın