Bu sessiz an
bu beton şehirde
hatıralarınla yoğrulmuşum;
ruh gibi, gölge gibi uçucu,
ten gibi yakın,
taş gibi sağlam
ve anılar gibi canlı
hatıralar.
Hatıraların geldiler bana,
gülüşünden, bakışından, sözlerindendiler.
Hatıraların getirdiler seni,
onlar : sevgili,
onlar : arkadaş
ve sırdaş olan…
Hüzünlüydüler, özlemliydiler, neşeli, umarsız, deli doludular,
hatıraların sendindiler…
Onyıllar sonra bile
aynı yerde, başka yüzlerle
sonsuzluğu yudumlar gibi.
Bir yanıt yazın