Sonsuz Bir İnanış

en büyük sığınak benim
derindeki
ben ki en küçük bir adak adamadım
ellerin açık yüreğin buruk
olduğunu biliyorum
en büyük inanç benim
kalbindeki
benim diriltici şefkatim
yalnızlığım
yüzünü dönmesen de
hüzne boğsan da gölgeni
yüzüme bakmasan da ne kadar
o kadar şefkatin içime doluyor
duygularımda sesinin yankısı
o kadar
hangi sabah kalbime dokunan sen değilsin
sen değil misin gizli bir sızı gibi
düşüncelerimde yatan
çaresiz kaldığım her an
senin merhametin sarmıyor mu
sessiz acılarımı
karanlığın kıyısında kaybolduğum zaman
ellerimden umutla tutmuyor mu senin
inancın