Solgun Bir İz

Ne kaldı geriye senden, ey eski bahar?
Bir solgun ize dönüştü tüm o coşkun nar.
Hani nerde o renkler, o alev saçan yaz?
Şimdi bir hüzün çöktü, her yanı saran ayaz.
Bir zamanlar kalplerde yanan o aşk ateşi,
Sönüp gitmiş, yerine gelmiş bir kimsesizlik.
Yollar ayrılmış, eller kopmuş, sözler unutulmuş;
Her şey bir rüya gibi, geçmişte kaybolmuş.
Gözlerdeki parıltı, yanaklardaki al,
Hepsi birer hayalet, şimdi çok uzakta kal.
Ağaçlar yaprak döker, kuşlar sessizce uçar,
Her şey bir sonbahar hüznü, içimizde saklar.
Ne vardı sanki, biraz daha tutunabilseydik?
Belki de bu ayrılık, bu kadar acı olmazdı.
Ah, ey eski sevgili, sana bir veda borcum var,
Çünkü sen de bir gün, bu solgun izde kaybolacaksın.
Unutma, her aşkın sonu, bir hüzünlü sonbahar.