Sokak Lambası Hüznü

Yine bir akşam çöktü şehrin üzerine,
Sokak lambası, usulca yanar içimde.
Yalnızlığım vurur kaldırımlara,
Adımlarım ağır, yorgun düşerim yine.
Bir umut ararım, gözlerim karanlıkta,
Kaybolmuş ruhum, bir boşlukta.
Gel kurtar beni bu dipsiz kuyudan.
Geçmişin izleri silinmez buralardan,
Her köşe başında bir anı saklıdır.
Hayallerim kırık dökük, paramparça,
Gönlüm bir garip kuş, kanatları kırık.
Kimse duymaz feryadımı, sesimi,
Çaresizce beklerim bir mucizeyi.
Yüzüme vuran ay ışığı,
Teselli eder beni bir nebze.
Yarınlar umut dolu mu dersin?
Yoksa karanlık mı her yer yine?
Sokak lambası, arkadaşım benim,
Dert ortağım, sırdaşım benim.
Beraber susarız gecenin koynunda,
Yalnızlığımızı paylaşırız sessizce.
Belki bir gün güneş doğar içime,
Belki bir gün aydınlanır her yer.
Gel tut elimi ey dost, düşmeyelim.
Yine bir gün biter böylece,
Sokak lambası söner usulca.
Yarın yeni bir umutla başlarız,
Belki o zaman güler yüzümüz.