Sızıntı

Tenhalarda, küflü perde, nemli bakışlı,
Savaş sonrası çocukluğundan beter susan
Ve usulca
Eski model gramofonda paslı şarkılar
Çalan, dinleyen, hatırlayan
Adı bende saklı bir yalandı hayat
Kalbe bir zehir aktı
Ben sustum
Kaçıp kurtulmak mı vardı bu cehennemden
Sığınacak liman yoktu ellerimde sadece kül
Verilen sözler ağırdı edilen tövbeler boş
Anılar kazındı yaralar deşildi yeniden
Bir ömrün izlerini silecekti yeni bir yalnızlık yeniden
Kalbe zehir aktı
Ben sustum
Kim daha çok yuttu acı kahvelerinden
Hangisi soyundu sahte gülücüklerin
Ve aynalarda unutulan kimin suretiydi
Bir hayattan diğerine ne kadar yorulunuyordu
Saklanır mıydı sızısı kaderin
Yoksa bütün acısı içinde miydi?
Zehir kalbe bir aktı
Ben sustum
Ben ençok seni sakladım içimde giderken
Aklımın zembereğiydi koparan zincirleri
Dipten gelmiştim, yaralarım dipten emanetti
Kutsal yeminimdi ihanet edilmiş aşkların haritası
Ben sevmeyi unuttum belki de sevilmeyi
Benim sevmeye engel yorgun ruhum vardı
Ben zehir sustum kalbe aktı
Ben kalbe sustum zehir aktı
Ben bir sustum kalbe zehir aktı
Ben…
Zehir…
Sustum…