Zamanın eli değdi, soldu eski bahçeler,
Anılar bir duman olup savruldu, göçerler.
Bir sis perdesi indi, örttü yüzleri tebessümün,
Yalnızlık bir şarkı oldu, fısıldar içimden gün gün.
Kaybolan gülüşler, unutulan sohbetler,
Ruhumda yankılanır, sönmeyen hasretler.
Her köşe bir geçmiş, her an bir hikaye,
Şimdi hepsi silik, birer uykulu rüya.
Belki de kabullenmek, yeni bir başlangıçtır,
Geçmişin izlerini silmek, bir kurtuluştur.
Ama içimde bir çocuk, hala sorar o günleri,
Nerede o neşe, o coşku, o bitmeyen sevgileri?
Sis dağılır mı bir gün, aydınlanır mı yollar,
Yoksa bu karanlıkta mı kaybolur bütün umutlar?
Bilirim ki zaman geçer, her şey değişir,
Ama hatıralar kalır, ruhuma işler.
Sislenen Hatıralar
Bir yanıt yazın