Gitme, ey gönlümün yorgun misafiri, dinlen biraz;
Unutuşun gölgesinde bir dem daha kalsak.
Hatıralar, dumanlı bir nehir gibi akarken içimde,
Hangi kıyıda demirlesem, bilmem ki, bu kederli halde?
Ah, geçmişin sisli perdesi ardında bir siluet,
Kaybolan bir aşkın, bir ömrün yansıması beliren.
Şimdi sükûtun hüküm sürdüğü bu tenha yerde,
Yüreğimde biriken hüzünle, gözyaşlarım yarışır.
Unutmak mümkün mü, yaşanan o tatlı anıları?
Yoksa bir ömür boyu sürecek mi, bu içsel yangın?
Sislenen Hatıra
Bir yanıt yazın