Kırılmaktan ödü patlayarak
sakındığın
o narin gülüşü
ne hoyratça harcardı
aynada her sabah
kendine…
Yüzünde beliren
her yeni çizgiyi
birer hayal kırıklığı
nişanesi bilip
silerdi usulca.
Oysa aynalar
yalan söylemezdi
ve masallar
mutlu sonla bitmezdi.
Sadece
inanırdı
çaresizce.
Bir yanıt yazın