Sessizlik Yüksektedir

Gözyaşını kahkahayı filan bırak
Sevinci umudu filan bırak
Dostluğu ve vefayı bırak
Yeminleri ve duaları bırak
Evet
Duaları özellikle bırak
Çünkü sessizlik yüksektedir

Her insanın küstah yalnızlığı
Yeter sanılır anlaşılmaya
Ve dünyanın gürültüsünden
Bir sığınak arayışıyla kurtulmaya
Kaybolan anıların izi
Elden ele aktarılan bir umutsuzluk hissi
Neşeler coşkular bütün öbür boşluklar düşler
Hakkım var mıdır bunları söylemeye
– vardır
Güneş açarken ve kapanırken
Sabah uyanırken ve gece yatarken
Ve şehirde ve köyde
Hakkım vardır –
Çünkü en azından dünyadan
Yorgun bedenler geçer
Boş bakışlar geçer
Yürekleri taşlaşmış insanlar geçer
Hayalleri yitirenleri ve sevenleriyle
Ve onların eşleri ve çocuklarıyla
Ve bilinmez sanılır yarını
Bir fabrika işçisinin
Oysa kesinlikle yazılmıştır
Her keder kitabında
Asıl olan sessizliktir
Yüksektedir

Sarılmak o yüzden zordur
Evet sessizlik, yok olsun bütün hevesler
Mazeretiniz var mı, bahane üreten
Duygusuz maskeler yalan gülümsemeler
Yüzünü saklayan perde
Perde görmemiş yüz
Ve yıkım halindeki aile bağları
Ve sevgi arayanlar
Ve buldukları yalnızlıkta
Derin boşluklara batanlar
Hem park köşesinde
Hem otel odasında
Bir umut kırıntısına bunlarla birlikte bakanlar
Yüksekte değildir
Sessizlik yüksektedir
Artık her şeyi kaybettik
Ve birlikte kabullendik
Ve kabullendik ki her şey boşluk
Bir bakışta
Ve boşluk
Başarılmamış bir aşktır
Dünyanın ortasında kaybolmuş bir ses
Boşluk, insanın kendi ruhu
Omuzlarda taşınan yük
Kucağa alınmayan çocuk
Karanlıklarda solan çiçeklerin
Bir insanın hiçliğe dönüşü
Bir insan hiçliği olmaya
Çünkü sessizlik yüksektedir

– İşte o zaman diyorum ki –
Gidişin suskun olsun senin
Her şey terk etsin seni
Çünkü sessizlik yüksektedir
Ve boğacaktır gücüyle dünyayı
– İkimize bir dünya elbette yetmez
Çeşitli acıların saklandığı –
Umutsuzluğa kayıtsızlığa çaresizliğe
Artık ayıp olan mutluluğa
Çünkü sessizlik yüksektedir
Sessizlik.