Akşam çöker, gölgeler uzar
Yine bir hüzün sineme dolar
Gönlümde bir yangın, içimde sızar
Bu ayrılık bana zulümden beter.
Eski bir şarkı, tanıdık bir ses
Anılar canlanır, yeniden başlar
Yokluğun bir zehir, her nefes
Ruhumu sarar, acıdan ağlar.
Ben bir garip yolcu, sensiz diyarlarda
Aşkın izini sürerim her yerde
Gözlerim arar seni uzaklarda
Yoksa bir rüya mıydı her şey bende?
Gönül feryat eder, kimse duymaz
Bu hasret ateşi hiç mi sönmez?
Sensiz geçen ömür, yaşam sayılmaz.
Sanki bir yaprak, rüzgarda savrulur
Düştüm sensizliğin derin kuyusuna
Gözyaşlarım sel olur, umut kaybolur
Bir çare yok mudur bu kara yazıma
Yoksa kaderim böyle mi yazılmıştır.
Sessizliğin Yakarışı
Bir yanıt yazın