Sessiz Tezahür

Düşünüyorum: Bir an’da aşk var oldu mu?
Yürekler, ansızın mı birbirini buldu?
Yoksa bir mucize miydi, sessizce gelen?
Ruhumun derininde, gizlice filizlenen.
Gözlerin, bir aynaydı, sonsuzluğa bakan,
Benliğimi yansıtan, sırlarımı saklayan.
Zaman durdu sanki, o an’ı yaşarken.
Kalbimde bir fısıltı, derinden gelen,
Bir umut ışığı, karanlığı delen.
Aşkın sırrı çözüldü, içimde yanan.
Belki de kaderdi, bizi bir araya getiren.
Sessiz bir dokunuşla, her şey değişti birden.
Sanki bir düş gördüm, uyanmak istemedim,
Aşkın büyüsüne kapıldım, direnemeden.
Gözlerim kamaştı, güzelliğinden,
Bir rüya âleminde, kayboldum ben.
Belki de bir tesadüftü, bilemem neden,
Aşk, en beklenmedik anda geldi birden.
Düşünüyorum: Bir mucize miydi bu aşk?
Yürekten yüreğe bir köprü mü kurduk?
Sessizce yaklaştık, birbirimizi bulduk.
Zamanın ötesinde, sonsuza dek kaldık.
Belki de hayatın anlamı, aşkta saklıdır.
Birbirimize tutunduk, hiç bırakmadık.
Sessiz bir tezahürdü, kalbimizi aydınlattı.