Bu kalpler de kiracı sanki;
Ne zaman yerleşip kök salacaklar?
Bir ömür böyle mi geçecek, taşınmaktan?
Bekliyorum, bir bankta, tanıdık bir yabancıyı;
Belki de en tanıdık olduğum kendimdir,
Aynada gördüğüm.
Kim bilir hangi cesaretle çıktım geldim,
Bu karmaşık labirentte kaybolmaya razı.
Saatler mi, yoksa bir ömür mü geçti bilemedim,
Gelir mi bilmem,
Ama umut, en inatçı misafirim.
Belki de hiç gelmeyecek;
Ama ben yine de beklerim,
Sessiz bir randevu bu.
Sessiz Randevu
Bir yanıt yazın