Sessiz Mabedin Yankısı

Yalnızlık, bir su gibi akar içimize.
Mabedin duvarları gibi yükselir,
Çaresizliğin aynasıdır, saklar yüzünü.
Suların çağrısı gibi yankılanır derinde.
Kimsesizliğin şarkısıdır, fısıldar her yerde.
Bir sığınaktır, dertlerin evi;
Sessizliğin hüküm sürdüğü,
Kaybolmuş ruhların mekanıdır.
Hayallerin kırıldığı yerde,
Yitirilmiş umutların gölgesinde,
Zamanın durduğu, anlamsız bir bekleyiş.
Kalbin atışları duyulmaz olur,
Bir boşluk sarar her yanı.
Sanki sonsuz bir karanlığa düşülür.
Ayrılıkların acısıdır, diner mi hiç?
Gözyaşları bir nehir gibi akar durmadan,
Hatıralar canlanır, unutulmaz anılar.
Belki de bir tesellidir sessizlik,
Belki de bir umuttur derinlerde saklı;
Yeniden doğuşun müjdecisi, bir gün elbet.