Ey yabancı,
Kırık dökük düşler biriktiren,
Yüzünde solgun bir telaş.
Kaç mevsim geçti yüreğinden böyle,
Hangi yara kabuk bağlamadı henüz?
Aynalar yalan söyler, bilirim,
Gözlerindir gerçeği fısıldayan.
Her suskunluk bir çığlık saklar içinde,
Her gülüş bir perde.
Boşver, akılsızca gül geç bazen.
Yine de umut var,
Bir şarkı çalınsa ansızın,
Belki diner içindeki fırtına,
Belki geçer.
Sessiz Kalabalıklar
Bir yanıt yazın